20 januari t/m 26 januari

Dit weekend zijn we naar Sandy en Uch gegaan, Sandy is een collega van Johan. Zaterdag moesten we voor ons doen vroeg op want met de trein naar Liverpool betekende iets meer dan 1 uur reizen. Zij zouden ons daar bij het station oppikken. We waren iets later dan de bedoeling was in Liverpool ondanks dat we een trein vroeger genomen hadden dan gepland. Het eerste stuk met de trein ging voorspoedig maar in Bankstown werd iedereen gesommeerd de trein te verlaten en met de bus verder te rijden. He? En we hadden nog wel gekeken of er geen werkzaamheden aan het spoor waren zodat we niet over hoefden te stappen. Na een wel zeer oncomfortabele rit in een propvolle bus zagen we onderweg de reden van de overstap naar de bus. Er was een goederentrein ontspoord en 1 wagon lag dwars over de rails. Tja, dan is er echt geen doorkomen aan. Enkele plaatsjes verder moesten we uit de bus maar hoe we verder moesten? De buschauffeur wist het niet, maar hij reed in ieder geval niet verder naar Liverpool waar Sandy en Uch ons op zouden pikken. Dan maar met de stroom passagiers mee en bij het station van Cabramatta aangekomen moesten we de trein verder nemen. In Liverpool stond Sandy op het station al te wachten. We gingen de Grand Pacific Drive rijden, althans een gedeelte daarvan. Dit is een mooie route langs de kust waar je goede uitzichtpunten hebt om de kustlijn te bewonderen (beter de cliff-lijn). Als eerste gingen we door Stanwell Park op naar Bald Hill waar je een goed uitzicht hebt, ook op de nieuwe weg die pas geopend is, deze weg wel lijkt wel te zweven. Er waren nu geen kliffhangers wat hier vrij normaal schijnt te zijn, misschien was het daar veel te warm voor, het was rond de 40 graden. Maar deze route was goed te doen, en we hadden een briesje vanaf zee. Tegen de middag kwamen we aan in het haventje van Wollongong waar Sandy vis voor het diner vanavond kocht bij de lokale visboer. In het aangrenzende restaurant hebben we op de veranda geluncht met een mooi uitzicht over zee. Nu de magen weer gevuld waren konden we verder naar Minnamurra Rainforest, sinds 1986 maakt het deel uit van Budderoo National Park. Hier zouden we naar de waterval gaan. Daar zijn we ook geweest althans het grootste gedeelte van de wandeling ernaar toe. Er was weinig water en het laatste gedeelte naar de waterval daar mocht je niet aan beginnen na 16.00u. Helaas, dan maar weer terug, het was maar goed dat Uch (hij loopt op krukken) niet mee geweest was. De weg terug was hier en daar vrij stijl, en zoals Sandy het later tegen Uch verwoorde: Even when you were with us in your wheelchair it would have caused me a heart attack. We hebben ook nog een Lyrebird gezien. Deze vogel komt alleen in Australië voor en kan geluiden van andere vogels na doen. Men is zo trots op deze vogel, lijkt een beetje op een Pauw dat deze ook een de munt van 10 dollarcent staat afgebeeld. Hierna gingen we naar hun thuis, maar niet nadat we langs een antiquair geweest waren en Wilanda nog een kroontjespen gescoord had. Dit weekend stond in het teken van de’country side’. Of te wel het platteland, Sandy en Uch wonen boven op een heuvel in het plaatsje Campbelltown en hebben een gigantisch weids uitzicht. Een grote tuin voor hun twee honden en een grote toom kippen van diverse rassen. En in de garage de grote hobby van Uch enkele volkwagens Kevers om rally mee te rijden.
Ja ongelooflijk waar hij loopt op krukken, i.v.m. een ziekte aan zijn gewrichten vanaf zijn geboorte, maar is een goede rallyrijder. Gasgeven met de hand en schakelen zonder koppeling (halfautomaat). Na wat gedronken te hebben was het alweer tijd voor het diner. Ray een vriend van hun kwam ook nog langs voor het diner. We deden ons te goed aan de verse garnalen die we aan tafel gezamenlijk pelden. Hierna volgde nog een zalmmoot uit de oven met aardappel in folie en salades. Het toetje bestond uit diverse soorten fruit en nogatijs. Het was heerlijk smullen. Onder tussen was Ian ook nog langs gekomen hij had zijn telescoop bij Sandy en Uch staan om de komeet Mc. Naught te kunnen zien. In Sydney kun je die niet zien omdat er teveel licht is van de stad. Dit is de eerste keer dat we een komeet zo goed en helder hebben kunnen zien, je kon hem zelfs met het blote oog zien, maar door de (mega) telescoop was het helemaal duidelijk zichtbaar. Zeer apart, een grote lichtbal met nog een lange staart met lichtdeeltjes, we zouden niet weten hoe we het anders moeten omschrijven. Later hebben we ook nog de maan bekeken, volgens ons liep er nu niemand op!

Na een goede nachtrust, (het is zelfs al zover dat Wilanda ook in haar slaap gewoon engels blijft praten!), en een licht ontbijtje, we mochten niet te veel eten want er was een ‘big lunch’ gingen Uch en wij weer op pad. Naar de Nattai Reserves in Burragorang State. Hier hebben we enkele foto’s gemaakt van Lake Burragorang vanaf de Warragamba Dam. Dit het stuwmeer waar de watervoorraad voor Sydney is opgeslagen. En ook hier was, zoals helaas bij zoveel rivieren en meren, goed te zien dat het waterpeil echt dramatisch aan het zakken is. In het midden zag je zelfs enkele laten we het voorzichtig zandbanken noemen. Dat ziet er niet goed uit voor de watervoorziening hier. Voor Sydney en omstreken is dan ook al een verordening afgekondigd dat waterverspilling niet is toegestaan op straffe van hoge boetes. Wij opperden zelf het idee: kunnen ze niet water van Northern Territory via buizen hierheen transporteren? Daar is water genoeg. Als ze olie kilometers en kilometers via buizen kunnen transporteren dan moet dat met water toch ook kunnen dachten wij zo. In het noorden gaat bijna al het regenwater weer terug naar zee en hier zitten ze erom te springen. De voorraad is inmiddels geslonken tot net boven de 30% van de capaciteit van de dam. Weer terug bij Sandy thuis waren Steve en Liz net gearriveerd, dit zijn ook vrienden van hun en met hun konden wij weer mee terug rijden naar Sydney. Nu een ‘big lunch’ was in het geheel niet overdreven. Tjeetje een brunch is er zelfs niets bij, het was gewoon weg een diner op lunchtime! Kleine hapjes als voorgerecht en daarna diverse vleessoorten van de barbie, waar zelfs geen plaatsje onbenut werd gelaten (zie de foto), samen met aardappelsalade en andere salades. En als nagerecht, diversen soorten fruit, een kaasplateau en voor de liefhebbers nog lekkere bonbons met koffie. Het was zoals Johan zei: ik wist niet dat ze hier zo lang tafelen! Maar wel reuze lekker allemaal. We mochten nog niet eens mee afwassen dat was not done…
Steve en Liz namen ons weer mee terug naar Sydney, waar ze ons voor de deur afzetten. In de auto zagen wij dat hoe dichter dat we bij Sydney kwamen hoe warmer dat het werd, gelukkig hadden zij airco in de auto want de buitentemperatuur was 40 graden. De autoramen waren ondanks de airco gewoon warm. Zij wisten zelfs te vertellen dat het appartement waar we nu wonen vroeger een hotel is geweest en de eigenaresse destijds ook een Nederlandse was. Zij wonen ook in Sydney en Liz had nog allerlei tips. Dingen om te gaan doen, zoals bv de vismarkt, en aardige weetjes, zoals dinsdag is de film in Greater Union Theatre half geld en meer van dat soort dingen waar je anders eerder bij toeval achter komt. Wij vonden het een zeer geslaagd weekend en we hebben er ook nog eens veel van opgestoken.

Dinsdag was het nog steeds erg warm en na een lunch met Johan in Darling Harbour, in verband met werken tot in de late uurtjes gaan we momenteel wat uitgebreider en dus langer lunchen zodat we elkaar tenminste nog even bij daglicht zien, is Wilanda de koele filmzaal ingevlucht. De film Apocalypto van Mel Gibson was het deze keer. Al die commotie over deze film zo van; het is veel te veel geweld etc. ach, als je bedenkt dat het vroeger zeker bij de indianen, zeer geweldadig was dan gaf de film het wel goed weer, denk ik. De film was Engels ondertiteld omdat de film in de lokale taal gesproken is.

Woensdag was Johan eens “vroeg” thuis, 19.30 uur, en zijn we in de Rocks wezen eten om daarna naar het Opera House te gaan. Niet voor een voorstelling deze keer, maar er is daar een supergroot TV scherm neergezet voor de trappen van het Opera House waar je het Australian Open (tennis) kunt volgen. Doordat het hier miezerde waren er ongeveer 300 mensen, maar er kunnen er nog wel 1200 bij. We hebben de heren enkel gekeken waarna we vanwege de frisse wind (ja ja, als het afkoelt tot 25 graden vinden we het al koud!) huiswaarts zijn gegaan. Was leuk om te zien wellicht gaan we nog terug een dezer dagen.

Vrijdag 26 januari was het hier Australia Day. Een groots gebeuren waar iedereen nog eens wil benadrukken hoe trots men is om Australiër te zijn. De dag begon al vroeg met vele activiteiten op het water zoals een surfplanken race, op je buik op een surfplank liggen en dan met je handen voortbewegen. Tevens een Ferry race, waar alle Ferry boten aan deelnamen en een botenparade. Wederom waren alle boten versierd met vlaggetjes, de Australische vlag en / of de Aboriginalvlag. Het was een drukte van jewelste in The Rocks en Circular Quay.
Daarna op naar Hyde Park waar ook vele activiteiten waren. Daar was onder andere een muziekpodium en een soort van braderie. Alleen de honger en dorst vergaan je zo ongeveer, als je in een rij van 100 meter moet staan om een biertje of een hotdog te kunnen kopen. We hebben het dus maar met een flesje fris gedaan. Er was tevens een oldtimershow. Eerst dachten we nog een paar auto’s maar dat bleken er wel een paar honderd te zijn. Vele bekende maar ook onbekende (vooral de Australische merken) modellen maar wel erg leuk. Het was een compleet open lucht automuseum. Er stond ook een "De Dion Bouton" uit 1907 die in 2005 met de rallye Peking naar Parijs heeft deelgenomen. Nog even met een stel staan praten dat in 1968 met een ministation uit 1964 (nieuw gekocht) van Londen via Europa, Turkije, Iran, Irak, Afghanistan naar Bombay in India is gereisd en vandaar met de boot naar Sydney. In 1999 is men (nog steeds met dezelfde mini) teruggereden naar Londen via Thailand, Vietnam, Tibet, Lhasa, Mongolië en dwars door Rusland heen. Zou dit met een Volvo ook kunnen??? Ze hebben een boek uitgegeven met hun avonturen en belevenissen en dat hebben we uiteraard gekocht. Je weet maar nooit! Daarna was het alweer tijd om huiswaarts te gaan want we hadden plaatsen gereserveerd voor een (floating) restaurant aan Darling Harbour waar een Australia Day party werd gehouden. Er was genoeg eten (zalm, barramundi, hammen, salades etc.) maar vooral veel drank. Dat is toch wel typisch Australisch! Er werd gesleept met flessen wijn en champagne, niet normaal. Wij waren heel bescheiden met een paar biertjes…..
We zaten aan tafel bij 4 Australiërs die onder de indruk waren van wat we allemaal al van Australië hebben gezien, maar waarschijnlijk nog het meest dat we het plaatsje Geraldton kenden aan de Westkust, waar wij in 2004 met onze reis zijn geweest. Een van hen zei als je het hier aan 10 Australiërs vraagt weten ze het waarschijnlijk alle 10 niet! (Maar waarschijnlijk hebben wij het zelfde met Nederland als je ons iets vraagt over Volendam of de Waddeneilanden.) Overigens zijn alle Australiërs wel onder de indruk van wat wij allemaal hebben gezien. Iedereen zegt eigenlijk; jullie hebben meer van Australië gezien dan wij.
De activiteiten in Darling Harbour konden we goed volgen, tevens zaten we bij de “poort” naar de haven. De Pyrmont bridge die hier Sydney met Pyrmont verbindt is een grote voetgangersbrug en die blijkt ook nog te kunnen draaien. Zelfs de rail van de monorail die hier hoog overheen rijd blijkt mee te kunnen draaien. Een mooi gezicht. Een van de schepen die de haven binnenkwam was “Duyfken” een replica van een het VOC schip uit de beginjaren 1600, welke vorig jaar van Amsterdam naar Sydney is gevaren. De Duyfken was het schip waar Kapitein Willem Janszoon in 1606 als eerste Europeaan in Cape York aan land kwam bij Weipa, waar wij bij onze trip in 2006 ook zijn geweest. Daarna kwam de Young Endeavour (marine opleidingsschip) met het maritiemkoor waarbij enkelen wel heel hoog in de mast zaten, maar het was een spectaculair gezicht. Na het zingen van het Australische volkslied door zo’n 100.000 mensen die zich in Darling Harbour hadden verzameld was het weer tijd voor vuurwerk. We stonden er deze keer “bovenop” en hadden wederom een fantastisch uitzicht. Weer wat foto’s gemaakt en natuurlijk video!