3 februari t/m 9 februari

Zaterdag was het vroeg opstaan want we gaan naar Eastern Creek. Eerst met de trein naar Doonside en dan met de shuttle bus verder. Nu waren we ruim op tijd en dat was maar goed ook want al wat er was geen shuttle bus. Samen met nog wat andere A1GP liefhebbers zijn we met de trein terug gegaan naar Blacktown en daar de taxi naar het circuit gepakt. Onze eigenwijze taxichauffeur zette ons nog bij de verkeerde ingang af (gate 7), maar de dames die de tickets voor de pers en genodigden moesten verzorgen deden ook hun best voor ons. Zij zorgden dat we met organisatoren mee konden rijden naar de andere kant van het circuit (gate 2) waar we moesten zijn. Zaterdag zijn vrije trainingen en de kwalificaties en zondag de sprintrace en de hoofdrace van de A1GP. We hadden kaartjes voor: “inner circuit and Trackside on Pittlane Roof”. We zaten en stonden op het dak van de pitsstraat net boven het Nederlandse team. Zo konden we alle verrichtingen van het team goed volgen tijdens een race. Tijdens en na een race zijn we nog door de pitsstraat gelopen en hebben nog wat foto’s gemaakt van het team en Jeroen Bleekemolen. We hebben hem ook nog even gesproken het ging vandaag nog niet echt goed, tot dan toe was hij 9e. Later die dag zou hij nog een plaatsje opschuiven tot de 8e startplaats.

Zondag weer vroeg op en nu een trein direct naar Blacktown genomen. De kaartjes hadden we gisteren al gehad dus nu direct naar de hoofdingang (gate1). Het was vandaag aanzienlijk drukker dan gisteren en dus maar goed dat we weer ruim op tijd aanwezig waren. Vandaag konden we ook eens goed zien hoe een coureur geleefd wordt op de dag van de race. Het is nog knap dat ze tijd hebben om zich ook nog op de race te focussen. Als eerste werden ‘s-ochtends de pitspoesen geïnstrueerd over wat wel en niet mocht. Nu was het bij de dames toiletten al een drukte van belang vanochtend door alle mega beautycases en tassen van de dames. Bij deze ben ik dus echt overtuigd dat als de laag make-up maar dik genoeg is, er van iedereen nog een beauty Queen te maken valt!
De dames met lollypop opstellen bij de start en de coureurs met hun bolide erbij. Nog even een fotosessie voor de vele fotografen en na een half uur gingen ze van start voor de sprintrace voor de hoofdrace. Het leuke van de teamleden was dat, ze hadden ons gisteren ook al gezien en zo bovenop de pitsstraat vielen wij met het oranje ook goed op, als het goed ging waren ze echt blij en draaide vervolgens om naar ons om de duimen in de lucht te steken. Dat is nog eens een race van dichtbij volgen. Jeroen Bleekemolen was in de sprintrace als 6e geëindigd. Voor de hoofdrace werd er nog een rondje in oldtimers gereden (allemaal Triumph). In elke auto 1 pitspoes en coureur en zo het circuit rond. Voordat ze allemaal van start gingen nog even poseren voor de fotografen. Na een rondje in de oldtimer werd er gestopt voor de hoofdtribune waar in de tussentijd nog zangeressen optraden en mochten de coureurs zich op een rijtje, met achter hun de pitspoesen met lollypop opstellen. Waarna de fotografen zich weer uit konden leven. Wat ‘n poppenkast hoort er allemaal bij zeg! Na het volkslied van Australië en het bijbehorende vuurwerk mochten de heren dan echt van start gaan voor de hoofdrace. Het was deze keer een behoorlijke spectaculaire race waarbij de nodige brokstukken in het rond vlogen, en de safetycar verscheidende rondjes mee mocht doen. Zo bovenop konden we aan de ene kant een groot gedeelte van het circuit zien, ook juist daar waar de uitvallers vielen, en aan de andere kant het startgedeelte en de pitsstraat. Uiteindelijk eindigde Nederland als 4e en in het overall klassement staan ze nu 10e. Het zijn 2 zeer geslaagde dagen geweest en ook het hele gebeuren in en om de pitsstraat was zeer ‘open’. We hoorden later van een andere Nederlander dat het in Zandvoort er zo echt niet aan toe ging daar waren de boxen gesloten en was het uit den bozen om foto’s te maken. Hij was dan ook zeer verbaasd toen hij de foto’s van ons zag. En wij, wij vonden het geheel in stijl van hoe wij Australië kennen, gewoon super relaxed.

Maandag is Wilanda naar Bondi Beach geweest. Van de collega van Johan, die hier 1 week is geweest, was zijn portemonnee gestolen op het strand. Nu had de politie van Bondi Beach gemaild dat deze gevonden was, en hij die op kon halen. Maar ja, ophalen als je al in Nederland zit valt niet mee, en opsturen dat doet de politie niet (teveel risico). Dus Wilanda op naar Bondi Beach. Een beschrijving meegekregen alsmede de nodige nummers van aangifte etc. wel moest ik mijn paspoort meenemen. Gelijk maar een dagje uit van gemaakt, als je er toch bent…. Lekker geluierd op het strand, boek van Marlo Morgan uitgelezen, en lekker gegeten op de boulevard. Daarna naar het politiebureau maar, daar aangekomen bleken geen van de 2 agenten (die wisten dat Wilanda zou komen) er te zijn. Nu een en ander uitgelegd, dat er gemaild is etc. en na veel praten, het kaartje van de directeur hier in Sydney laten zien, en die naast die van hem die in de portemonnee zaten gehouden en ja, toen was hij overtuigd. Wilanda moest nog wel tekenen dat ze het in ontvangst nam (en zorgen dat ze niet verantwoordelijk was als zij de portemonnee weer zou verliezen) het paspoortnummer werd genoteerd als mede het adres waar we nu wonen. En ja, toen kreeg ze het mee.

Dinsdagavond zijn we naar de film geweest, Deja Vu deze keer. Hierin komen heden en verleden samen een aparte maar wel mooie film alhoewel het goed is dat het geen realiteit is.

Woensdag is Wilanda weer naar de vismarkt gelopen voor gerookte zalm. Een aardige wandeling van ongeveer 2 uur maar met het koeltasje in de rugzak gaat het goed. En zus, zo zie je maar, op deze manier kan het oefenen voor de ‘80 van de Langstraat’ toch een beetje doorgaan.

Vandaag (donderdag) stond al een beetje in het kader van inpakken! Daarnaast het bijwerken van de website want morgen moeten we ons modem inleveren en morgenavond hebben we dus geen verbinding meer. En dan zaterdag op naar Dubai voor het volgende project, maar ook een paar daagjes ontspannen alvorens we ons in het carnavalsgebeuren gaan storten!

Het is overigens wel grappig om nu al mailtjes te krijgen van verschillende mensen dat ze onze verhalen straks gaan missen. Daar is maar 1 oplossing voor; stuur ons gewoon weer op pad zouden wij zeggen!